امام حسین (ع) فرمود:

کاری مکن که از آن پوزش بخواهی،

زیرا مومن نه بد می کند و نه عذر می طلبد

و منافق هر روز بد می کند و عذر می خواهد.

بهـارِ بـاغِ دل از گریـه محـرّم توست

بهشت، برگ گلی از شراره غـم توست

محرمت بـه من احرامی سیـه بخـشید

کسی که مَحرم این جامه گشت، محرم توست

 شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد

با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد  . . .

شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد

تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیر

حیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین

گر چه شد جوهر عشق از قلم عاطفه پاک

رقم مِهر تو بر صفحه دل هاست حسین

یک زن میان محملی اندر غم و تاب و تب است

این زن صدایش آشناست، ای وای من او ” زینب ” است...

ای تمـام آفـرینش تشنـة اشک شبت

وی خدا و خلق او مشتاق یارب یاربت

ای مسیحای دعا در هـر نفس، لعل لبت

سینه‌های سوخته یک شعله از تاب و تبت

باب حاجت باب رحمت باب ایمان باب دین

قـطب عرفان، سیّـدسجّـاد، زین‌العابدین

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیم

جان و سر خود هدیه به ارباب نمودیم

از عمق درون ناله و فریاد نمودیم

با سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم

دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله

چون زمین هم میکند با نام زینب هلهله

دانی از چه رو گاه گاه توفان میشود

صحنه جنگیدن عباس اکران میشود

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم

از تو و طفلان تو یاری کنیم

کاش ما هم کربلایی می شدیم

در رکاب تو فدایی می شدیم

السلام علیک یا ابا عبدالله

ای آن که غمت مسئله آموز من است

شور غم تو در دل پرسوز من است

روزی که حسین! بر تو من گریه کنم

سوگند به تو که بهترین روز من است